کارگزار یکی از عرضه کنندگان خدمات بیمه ای است که به موجب آیین نامه شماره 92 شورای عالی بیمه مجوز بهره برداری و فعالیت را مستقیما از بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران دریافت نموده است و مجاز است با کلیه شرکت های بیمه گر کشور تعامل و همکاری داشته و نسبت به عرضه محصولات این شرکت ها اقدام نماید .
طبق آخرین آیین نامه معتبر بیمه مرکزی ( آیین نامه شماره 75 ) نمایندگان بیمه مجوز فعالیت خود را از شرکت بیمه متبوع خود دریافت می کنند . نمایندگان صرفا می توانند برای شرکت متبوع خود بازار فراهم کنند . نماینده بازار بیمه ای مشتری را به شرکت مذکور ارائه کرده و پس از تعامل ما بین شرکت و مشتری نهایتا بیمه نامه را یا خود و یا شعبه شرکت متبوع صادر می کند . انجام خدمات بیمه ای در زمینه خسارت و صدور در تعهد شرکت بیمه گر است . یک نماینده مجاز به همکاری با سایر شرکت های بیمه گر نیست . به لحاظ کیفیت بیمه نامه و خدمات بعدی و حتی قیمت تمام شده بیمه نامه تفاوتی بین بیمه نامه ای که توسط نماینده ( فروش غیر مستقیم ) یا شعبه بیمه (فروش مستقیم ) صادر می شود وجود ندارد . نمایندگان 2 نوع می باشند . حقیقی و یا حقوقی . به نمایندگان حقوقی شرکت خدمات بیمه ای گفته می شود .
در حال حاضر حدود 30 شرکت بیمه گر در کشور دارای مجوز فعالیت از بیمه مرکزی هستند.به موجب بند ج اصل 44 قانون اساسی و الزامات حرکت به سمت سیاست های این اصل صرفا شرکت بیمه ایران دولتی بوده و سه شرکت دولتی دیگر ( آسیا ، البرز ، دانا ) نیز به جمع شرکت های خصوصی پیوستند.
شرکت های بیمه گر تحت ضوابط بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران در حال فعالیت و ارائه خدمت به میهن عزیزمان می باشند.
هریک از این شرکت ها( به جز شرکت های بیمه اتکایی )می توانند بطورمستقیم با استفاده ازتوانمندی شعب خود(فروش مستقیم)ویا بااستفاده از شبکه نمایندگان انحصاری خود (فروش غیرمستقیم)محصولات بیمه ای را عرضه نمایند که تفاوتیدرنرخ و شرایط فروش مستقیم و غیر مستقیم وجود ندارد .
بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران در سال 1350 مطابق با قوانین مصوبه به صورت شرکت سهامی تاسیس شد.
هدف از تاسیس بیمه مرکزی رشد و گسترش فرهنگ بیمه ای و اشاعه آن در میان آحاد جامعه است . چرا که با وصول این هدف از بروز هرج و مرج های پی در پی در کشور جلوگیری می شود و این امر آسایش روانی را برای مردم به ارمغان خواهد آورد .
طبق ماده ۵ این قانون بیمه مرکزی ایران دارای وظایف و اختیارات زیر است:
1- تهیه آیین نامه و مقرراتی که برای حسن اجرای امر بیمه درایران لازم باشد با توجه به مفاد این قانون
2- تهیه اطلاعات لازم از فعالیتهای کلیه موسسات بیمه که در ایران کار می کنند
3- انجام بیمه های اتکایی اجباری
4- قبول بیمه های اتکایی اختیاری از موسسات داخلی یا خارجی
5- واگذاری بیمه های اتکایی به موسسات داخلی یا خارجی در هر مورد که مقتضی باشد
6- اداره صندوق تامین خسارتهای بدنی و تنظیم آیین نامه آن موضوع ماده ۱۰ قانون بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسائل نقلیه موتوری زمینی در مقابل شخص ثالث مصوب دی ماه ۱۳۴۷
7- ارشاد و هدایت و نظارت بر موسسات بیمه و حمایت از آنها در جهت حفظ سلامت بازار بیمه و تنظیم بر امور بیمه اتکایی و جلوگیری از رقابت های مکارانه و ناسالم
تبصره : بیمه مرکزی ایران ملزم به حفظ اسرار موسساتی است که به موجب این قانون حق نظارت بر آنها را دارا می باشد و به هیچ وجه نباید از اطلاعاتی که در جهت اجرای این قانون بدست می آورد جز در مواردی که قانون معین مینماید استفاده کند.
